Maj 2012 r.
Bunkier nr.93
Odcinek zaczynam od śluzy na stopniu wodnym Brzeg Dolny.
Po dziesięciu latach dostałem nowe zdjęcia z tego odcinka i
bogatszy jestem o numeracje istniejących tu bunkrów.
Wszystko wskazuje, że bunkier 93 dziś już nie istnieje.
Znajdował się na wysokości wsi Warzyna przed wejściem do śluzy.
To co wiem z planów to obiekt miał jedno stanowisko i prowadził ogień pod prąd rzeki. Z satelity widoczny jest niewielki cypel
biegnący od śluzy do podstawy wału p/p na wysokości wsi Warzyna.
Miejsce to warte jest sprawdzenia.
Bunkier nr. 92
Wszystko wskazuje, że 92 też nie miał szczęścia i zniwelowano go w czasie budowy zapory.
Bunkier nr.91
O obiekcie nr 91 nic nie wiem możliwe, że to schron.
Bunkier nr.89 i 90
Dziś żeby stwierdzić ich istnienie trzeba się przeprawić na wyspę,
która jest pozostałością starego brzegu Odry. Z satelity mam wrażenie że oba stoją i czekają na śmiałków.
Bunkier nr.88
Podwyższony poziom rzeki spowodował, że bunkier 88 stoi dziś podmyty na skraju Odry. Resztę dokonali saperzy mocno go uszkadzając.
W całości pozostało tylko wejście ze schodkami do wody.
Były tu dwa stanowiska ogniowe, ale trudno to dziś zobaczyć.
Galeria zdjęć.
|
Bunkier nr.87
Tego bunkra nie miałem okazji odnaleźć 2003 roku.
Duże zniszczenia nie ułatwiają rozpoznanie układu pomieszczeń na podstawie zdjęć. Z planów wynika, że miał dwa stanowiska bojowe.
Galeria zdjęć.
|
Lipiec 2003 r.
Zapraszam na kolejny odcinek Linii Odry, który w 2003 roku
zrealizowałem w kierunku Wrocławia. Miałem nadzieję, że uda mi się jednego dnia przejść cały odcinek, aż do ujścia Bystrzycy, ale teren okazał się całkiem inny niż myślałem, przez co dużo czasu dreptałem w miejscu będąc cały czas w okolicach leżącej po drugiej stronie Odry wsi Uraz.
Jako miejsce startowe obrałem wieś Prężyce, w której byłem już rok wcześniej. Stoi tam ładnie utrzymany pałac. Z wioski pojechałem zobaczyć jak wygląda dojazd do rzeki, który jest na mapie. Ku moje mu zaskoczeniu na miejscu okazało się, że jest to rekreacyjne pole biwakowe dla wędkarzy przesiadujących tu nad rozlewiskiem Odry
z namiotami i całym dobytkiem. Pozostawiłem tu samochód i dalej pojechałem rowerem w kierunku Wrocławia.
Po przejechaniu pewnego odcinka okazało się, że brzeg zamykają mokradła i trzeba zawrócić. Po powrocie na wał p.p. przejechałem nim około trzech kilometrów, aż do następnego zjazdu.
Po do tarciu do brzegu Odry okazało się, że trzeba zawrócić,
gdyż zaczyna się tu półwysep okalający z drugiej strony wspomniany wcześniej zbiornik. Wybór trasy okazał się celny i po niedługim czasie zaczęły pojawiać się umocnienia.
Bunkier nr.82
Na pierwszym pagórku jest nie wielki bunkier bojowy skierowany pod prąd rzeki. Znajduje się on na wprost dobrze widocznego po drugiej stronie pałacu w Uraz.
Wejście jest całe i bronione jest przez boczne okienko.
W środku strop leży oparty na bocznej ścianie, a parę metrów w przodzie znajduje się blok betonu z pod płyty pancernej.
Bunkier nr.83
Następny punkt oporu, to mocno zniszczony mały bunkier. Nie ma w nim nic szczególnego. Po prostu zarośnięta mchem ruina.
Bunkier nr.84
Natomiast przez kolejny bunkier przejeżdża droga. Podwozia samochodów dosłownie ocierają się o beton. Na tym niewielkim pagórku pozostały mało zauważalne zarośnięte ślady po maluchu,
który bojowym stanowiskiem skierowany jest pod prąd rzeki.
Bunkier nr.85
Będąc już po przeciwnej stronie wjazdu nad zalew. Odnalazłem kolejny bunkier. Wejście jest całe i do środka prowadzi kilka stopni.
Nad przedsionkiem zachował się fragment stropu. Reszta jest pusta.
Bunkier nr.86
Jadąc dalej do tarłem w końcu do ostatniego bunkra znajdującego się na tym cyplu. Pewne jest, że widoczny na zdjęciu bunkier miał jedno stanowisko bojowe skierowane pod prąd rzeki, chociaż z planów wynika, że powinien tu stać podwójny obiekt. Tu też w najlepszym stanie jest wejście.
Bunkier nr.?
Miejsce to jest dość ciekawe, gdyż widoczne, są ślady drugiego obiektu. Trudno było ustalić czy był to jeden duży bunkier, czy dwa mniejsze. Wyjątkowo w miejscu tym nie ma tak jak wszędzie leja, tylko niewielkie wzgórze z wystającymi w różnych miejscach,
fragmentami betonu. Zakładam, że był to podwójny bunkier.
I tu skończyła się moja wędrówka po półwyspie. Zawróciłem i udałem się do punku wyjścia. Ciąg dalszy na stronie Uraz-Piskorzowice.
Dalej:
Uraz-Piskorzowice
05.03.2004
26.10.2012.